ŁYK ŚWIEŻEGO POWIETRZA

     Pierwszy łyk jesiennego powietrza zaczerpnięty w trakcie dzisiejszego kijkowego marszu. Drugi łyk, znacznie głębszy, już w piątek - na ukochanych Mazurach. Jeszcze tylko kilkadziesiąt godzin i pojedziemy do naszych D. Czekają tam Moi, a ja tęsknię za Nimi bardzo. Póki co, jesień zaczyna się dla mnie niefajnie. Stare problemy, nowe problemy, no cóż ... ale nie o tym chciałam w dzisiejszym poście. Tak już jest od dłuższego czasu, że mamy z koleżankami-sąsiadkami taką samolubną chwilkę tylko dla nas, nie codziennie oczywiście. Ta chwilka to około 1-2 godziny, bierzemy wtedy kijki i ruszamy - trochę lasem, trochę polem, trochę szosą, kawałek przez wieś. Gadamy, śmiejemy się, opowiadamy o tym i o tamtym - jednym słowem na swój sposób ładujemy akumulatory. Fajne to jest, choć czasami mężowie się wkurzają (jak są akurat w domu - trójka z nas to takie słomiane samotne), dzieciaki mają focha, żeby tylko na psa nie zeszło, hmm ... Zerknijcie na fotki, nas tam nie widać, ale o tym, co wokół ... i owszem. Pozdrawiam, dziewczyny:))

*********

Zdjęcia zrobione podczas kijkowej trasy.

Nordic walking w naszym koleżeńskim wykonaniu

jest pozytywnie humorkowy, opowiastkowy, relaksujący.

 

Kijkowa brygada to: Ja, Ola, Patrycja, Edyta 

i czasami osoby towarzyszące. 

Inny skład: Ja, Pani Irenka, Pani Wiesia.

Ciekawe, czy moje koleżanki rozpoznają, gdzie 

cyknęłam te zdjęcia, nasze wędrówkowa trasa liczy ok. 8 km

Podpowiem, że jest to na naszym skrócie.

O każdej porze roku te miejsca wyglądają inaczej,

Brnęłyśmy już w błocie, zaspach śniegu, skwarze, deszczu.

Niektórzy mieszkańcy z miejsc, które mijamy,

wiedzą, że o stałej mniej więcej porze,

(nie dziś, to jutro albo pojutrze) będziemy szły.

Jest taka babunia, że gdy szłyśmy z panią Irenką i panią Wiesią latem,

machała do nas regularnie sprzed swojego domu.

Po trasie jest takie obejście, że ciągle gra dość głośno muzyka,

kiedy byśmy nie szły - jakby stale impreza.

Lubimy te nasze kijkowe babskie spotkania.

Weszły nam już w nawyk: czasami któraś nie może,

albo mamy coś pilnego, pogoda nie taka, wtedy odpuszczamy.

Można się naoglądać po drodze różności.

Charakter edukacyjny jest, i owszem.

 

A w przyrodzie się dzieje ...

Do kolejnego spotkania, 

nie tylko przy kijkach (tu puszczam oczko). 

@ Ew.